We zijn bijtijds opgestaan om een ontbijtje op ons balkon te nuttigen en de laatste spullen in te pakken. We kunnen pas om 10:00 uur terecht bij de receptie om uit te checken, dus we hebben geen haast. We laden de Altea in, checken uit en gaan op weg naar Grazalema, in de buurt van Ronda, centraal gelegen in Andalusië, onze eindbestemming voor vandaag. Onze eerste stop die we willen maken is het Natuurpark Torcas, vlakbij Antequera. We nemen de A 7, het lijkt wel of we richting Purmerend gaan, en laten Málaga links liggen. We passeren de massa toeristen centra, Torrox Costa en Torre del Mar. De flats steken schril af tegen de blauwe Middellandse Zee. Na zo’n 70 km. snelweg, eerst de A 7 en daarna de A 45, verlaten we de 4 baans weg en gaan we binnendoor naar Villanueva de la Concepción en rijden door naar ‘Torcal de Antequera’.

Torcal de Antequera is een natuurreservaat en bestaat sinds 1929 als beschermd natuurgebied. Het heeft een grootte van 1.171 hectare en is vooral bekend vanwege rotsen uit de Karstperiode die door erosie in opvallende vormen gemodelleerd zijn. Toen de regering van Andalusië op 18 juli 1989 een inventaris maakte van beschermde natuurgebieden, kreeg het de status van natuurreservaat. Bovendien werd er toen als vogelbeschermingsgebied ingesteld. In 2013 behaalde het park de tweede plaats in een verkiezing van de mooiste plek van het tijdschrift ‘Guía Repsol’. De geologische oorsprong van het gebied ligt in de Jura. Het maakte toen deel uit van een zeearm die de Atlantische Oceaan met de Middellandse Zee verbond. De sedimenten werden omhooggeduwd, waardoor de huidige rotsen ontstonden. Hierna vond er erosie plaats onder invloed water en temperatuurverschillen.

We volgen een wandeling van zo’n 1,7 km. waar we ruim een uur over doen. We doen het op ons gemak, want de omgeving is mooi en we kunnen volop foto’s maken. Het heet een simpele route, maar toch is het klimmen en klauteren over rotsen. Er is ook behoorlijk wat hoogteverschil. Wat trouwens grappig was, was dat de man achter de balie bij het informatiecentrum een Nederlander was. Op de impertinente vraag hoe hij hier terecht was gekomen antwoordde hij: “dat zijn vrouw het weer in Nederland zat was”. Tja, dat is ook een motief om te emigreren. De mirador over de omgeving en Villanueva de la Concepción is adembenemend. Het is hier prima vertoeven. Op de weg terug uit het park komen we steenbokken tegen die al luierend hoog op een rots liggen. Met de telelens schieten we mooie plaatjes.

We zetten onze weg voort richting Antequera, onze volgende stop. Voordat we het stadje gaan verkennen, lunchen we eerst bij een plaatselijke cafetaria. Bij ons bezoek aan het toeristen informatiecentrum staan we weer paf. De mevrouw achter de balie spreekt ons in het Nederlands aan. Van de 30 Nederlanders die hier in de omgeving leven en wonen hebben we er vandaag twee gesproken. Met de plattegrond in de hand verkennen we het stadje.
Antequera ligt aan de voet van de bergketens El Torcal en El Arco Calizo Chimenea, 575 mtr. boven zeeniveau. De stad kijkt uit over een vruchtbare vallei, aan de zuidzijde grenzend aan de Sierra de los Torcales en aan de noordzijde aan de rivier de Guadalhorce. De ligging van de stad is indrukwekkend: met vele overblijfselen van oude stadsmuren en een Moors kasteel dat op een overhangende rots boven de stad uittorent. De gemeente Antequera heeft een oppervlakte van 817 km², waarmee het niet alleen de grootste gemeente in de provincie Málaga is maar tevens een van de grootste in heel Spanje.

De stad Antequera heeft ongeveer 30.000 inwoners en heeft een treinstation op de lijn tussen Sevilla en Almería. De belangrijke gebouwen zijn onder andere de vele prachtige kerken, het 18e-eeuwse paleis van Nájera, nu het Gemeentelijke Museum, en de Real Colegiata de Santa María la Mayor uit de vroege 16e eeuw, een nationaal monument dat over de gehele stad heen kijkt. Antequera bezit archeologisch waardevol erfgoed dat teruggaat tot 2.500 v.Chr. In de wijken ten oosten van de stad ligt een van de grootste grafheuvels van Spanje, de Dolmen de Menga daterend uit de Bronstijd, met ondergrondse kamers die tot een diepte van 20 mtr. zijn opgegraven. Wij hebben twee grafheuvels bezocht: de Dolmen de Viera en Dolmen del Romeral.
Op een heuvel in het historische stadsgedeelte verheft zich een Moorse vesting. Deze is van 2006 tot en met 2008 gerenoveerd. Het murenstelsel van deze islamitische medina bestaat uit twee delen: de 'Alcazaba' zelf, die de volledige heuveltop in beslag nam, en een tweede ring, die naar beneden loopt. Vlak bij de ingang van de Alcazaba staat de 'Arco de los gigantes'. Deze indrukwekkende triomfboog, ontworpen door de architect Francisco de Azurriola, werd gebouwd in het jaar 1585.

We zetten onze rit voort richting Ronda en rijden door een prachtige natuur, afgewisseld met stuwmeren en windmolenparken. Op weg naar Grazalema, het laatste stuk vanaf Ronda is een slingerweg die net breed genoeg is voor twee auto’s, rijden we opnieuw ons hotel voorbij. Dit begint op een gewoonte te lijken. We rijden Grazalema in en genieten van het dorpse karakter. We zien ons hotel aan de andere zijde van het dal liggen en rijden terug. Na ingecheckt te hebben en onze junior suite te hebben bewonderd, gaan we eten in Grazalema. Opnieuw geeft Tripadvisor ons advies en eten we tussen de Spanjaarden in restaurant La Maroma, nummer één op de lijst van 40 restaurants in de omgeving. We genieten van de Tapas en helemaal van de enorme plak gegrilde zwaardvis. Voldaan nemen we in de bar van ons hotel nog een afzakkertje en gaan naar onze ‘junior suite’, dat klinkt wel hè. Morgenochtend moeten we bijtijds uit de buurt zijn, want de wegen in de omgeving zijn tussen 11:00 en 14:00 uur afgezet, omdat er een Triatlon in de omgeving wordt gehouden. De ‘Titán Sierra de Cádiz’, stoer, misschien kunnen we de atleten nog ergens aanmoedigen.