Vandaag, dinsdag 16 september, er heerlijk weer tussenuit. Gisteravond hadden we de koffertassen al gepakt en we wilden een relaxte nacht hebben. Helaas waren een aantal muggen iets anders van plan. Volgens onze Fitbit (voor de niet bekenden met dit handige gezondheid hulpmiddel ‘even Googelen’) hadden we slechts vijfeneenhalf uur effectieve slaap gehad. Tja, en dan voel je je niet super fit.

Rond 9:00 uur kwam de familie Dros senior al langs. Geweldig dat Ada en Dirk opnieuw op Kieran en Lenny passen. Volgens ons vinden de Dros’sen het ook wel fijn in Assendelft. Dirk is van plan de beneden boel aan de buitenzijde te schilderen. Es d’r ouders zijn goud waard.
Keurig volgens planning (Rob houdt van structuren) vertrokken we naar Schiphol, waar we even over 10:00 uur onze bagage kwijt konden. Het inchecken hadden we maandagmiddag al gedaan.
Balen, onze vlucht naar Sevilla met Transavia, de HV 6727, had 50 min. vertraging. Jammer genoeg niet gecontroleerd voordat we naar de Haarlemmermeer reden.

We konden ons evengoed wel vermaken op Schiphol. Er is een nieuwe efficiënte ruimte gemaakt waar je handbagage gecontroleerd wordt en je dmv. een bodyscan gescreend wordt. Evengoed moet je nog gevisiteerd worden, waarbij de kleine beveiligingsmedewerker van allochtone afkomst wel heel nadrukkelijk meerdere malen Rob’s kruis betastte.
Bij de vroege lunch bij La Place (ja ook daar tegenwoordig) zagen we de nieuwe Dreamliner van Arkefly voorbij taxiën De Boeing 787, een verdraaid mooi toestel.

Klokslag 13:00 uur vertrokken we dus van de pier, waarna het nog een kwartiertje duurde voordat we vanaf de Polderbaan de lucht in gingen. De vlucht verliep soepel, alleen bij het dalen naar Sevilla was er wat turbulentie vanwege laaghangende bewolking en regenbuien. Het weer in Nederland is beter, alhoewel de temperatuur in Spanje heerlijk is.
Om 16:00 uur landde we op ‘Aeropuerto San Pablo de Sevilla’ en redelijk snel kwamen onze koffertassen en passeerden we de douane.
De taxi naar het centrum van Sevilla kost een vast tarief van € 29,=, dus voor drie tientjes naar hotel Monte Triana in de wijk Triana, aan de westoever van Sevilla.

Eerst de koffertassen uitgepakt en Es had paracetamol nodig om haar hoofdpijn te bedwingen. Onze fut was er uit, dus op ‘Tripadvisor’ gezocht naar een goed Tapas restaurant in de buurt. We vonden er één in de ‘Calle Pagés del Corro’, op zo’n kilometer afstand van ons hotel. Voor zo’n afstandje draaien we ons hand niet om, maar bij restaurant ‘O’tapas Albahaca’ aangekomen te zijn bleek dat er pas vanaf 20:00 uur tapas gegeten kon worden. Terugkerend op onze schreden zijn we een terrasje gaan pakken in de ‘Calle San Jacinto’ een leuke levendige brede straat met winkels en restaurants.

Na wat gedronken en gesnackt te hebben zijn we de ‘Calle San Jacinto’ uit gelopen en de ‘Puente de Isabel II’ over de rivier de 'Guadalquivir'overgestoken en langs de oever naar de ‘Torre del Oro’, de toren van goud, gelopen. Er wordt veel aan sport gedaan langs de oever van de rivier. Veel hardlopers, fietsers en skaters genieten van de rust en veiligheid van deze autovrije zone.
Via de ‘Puente de San Telmo’ zijn we weer naar de Calle Pagés del Corro gewandeld, waar we nu wel in het restaurant terecht konden.

Het was het wachten wel waard en na vier borden heerlijke warme tapas waren we voldaan. Geen idee wat we exact gegeten hebben, want de eigenaar/ kelner sprak nauwelijks Engels en ons Spaans is niet meer zo goed als het geweest is. Ook de lei (lees kaart) was in het Spaans, dus we hebben het aan de eigenaar overgelaten wat hij kwijt wilde. Er was gebakken vis bij, gebakken aubergines, stoofpotje en visballetjes met choco (ja echt). En dat voor € 20,=, inclusief wijn en frisdrank en naafloop nog een lekker bakkie sterke zwarte koffie (voor Rob). Voldaan keerden we terug naar het hotel.

Vanavond bijtijds slapen en morgen vroeg weer op. Onze vakantie in Andalusië is begonnen.