Onze laatste hele vakantiedag in Spanje. De weervoorspelling is goed, maar het waait pittig en er hangt een groot grijs wolkendek dat vanaf het noordoosten snel onze kant opwaait. Na het ontbijt gaan we weer een strandwandeling maken, maar de krachtige wind blaast het zand fel richting zee. Zeker daar waar er nauwelijks beschutting is worden onze benen gezandstraald. Rond 10:30 uur ligt het wolkendek ook boven Conil en we denken dat we de laatste dag bij het zwembad wel op onze buik kunnen schrijven. Dan maar een alternatief plan bedenken; we gaan naar Jerez de la Frontera. De bijna 60 km. leggen we af in een klein uurtje en na wat zoeken vinden we rond het middaguur een parkeergarage in het centrum van de stad.

Jerez de la Frontera, stad van de sherry en de Andalusische rijpaarden is een gemeente met ruim 200.000 inwoners. De stad vormde gedurende een lange periode in de middeleeuwen de grens tussen het christelijke noorden en het islamitische zuidelijk deel van Andalusië. We willen een plattegrond van Jerez zien te bemachtigen met alle bezienswaardigheden dus gaan op zoek naar het ‘Tourist Information Centre’. Dit vinden we op het Plaza del Arenal, maar lopen eerst door de winkelstraat de Calle Larga. We gaan nog niet shoppen, want waar de Calle Larga (de Nieuwedijk van Jerez) overgaat in de autovrije Calle Lanceria (de Kalverstraat) zien we aan de overkant van de weg de overdekte Mercado van Jerez. We worden helemaal blij van al de groente- en fruitkramen, de overvloed aan stallen met vis, vlees en vleeswaren Heerlijk om al die mooie producten uitgestald te zien. Buiten staan de kleding, schoenen en non food kramen. In Rotterdam schijnt nu ook zoiets recentelijk geopend te zijn. Alleen zal het daar waarschijnlijk wel wat meer op de happy few zijn gericht ipv. hier voor ‘Juan con le Mascota’ (Jan met de pet).

We zetten onze wandeling voort naar het Plaza del Arenal en worden bij het toeristen bureau door een allervriendelijke mevrouw geholpen. Eén die ons écht weet te helpen en op haar gemak de tijd voor ons neemt. We besluiten vandaag maar geen kathedralen te gaan bezoeken, maar eerst door het centrum te gaan wandelen om een indruk te krijgen van de stad en om daarna een sherry bodega te gaan bezoeken. Op het hele uur is er een rondleiding van ongeveer een uur bij de Pedro Domecq bodega. Andere grote bodega’s die rondleidingen geven zijn Sandeman en Tio Pepe, deze hanteren alleen wat ongunstiger aanvangstijden. De eerste bij Pedro Domecq is om 15:00 uur, dus we hebben even de tijd om te lunchen. We wandelen terug door de winkelstraten en bezoeken de Joodse wijk van Jerez die daar achter ligt. Even voor drieën staan we bij de P.D. bodega, maar de gastvrouw vertelt ons dat de tour van 15:00 uur alleen in het Spaans is. Tja dat gaat hem dus niet worden, dan maar die van 16:00 uur want die is in het Engels. Het uur brengen we rond op de trappen van de kathedraal en het terrasje daar tegenover. We hebben geen zin meer in nog een kerk, hoe mooi hij ook van binnen zal zijn, van buiten is hij dat zeker. Vergeet te schrijven dat het weer hier in Jerez de la Frontera heerlijk is, op weg naar het noordwesten zijn we vanochtend onder het wolkendek uit gereden.

Om 16:00 uur gaan we met nog 5 stellen, waaronder nog een Nederlands paar, door de tuinen en opslag. De bodega van Pedro Domecq is een van de meest romantische in Spanje. Het wijnhuis heet ‘La Mezquita', de moskee – naar de Mezquita moskee/ kathedraal van Cordoba. Het complex heeft prachtige witte muren en Moorse bogen. Deze Sherry bodega is opgericht in 1730, waardoor het een van de oudste commerciële vestigingen is in de regio. Het wijnhuis produceert 15 miljoen liter van een geweldige wijn per jaar. 90% van de productie wordt geëxporteerd. De wijnmakerij staat bekend om zijn innovatie en constante kwaliteit. Het bedrijf is inmiddels in Japanse (!) handen en voert nog drie grote merken: Harvey’s (de meest verkochte sherry ter wereld), Terry en Fundador. Niet alleen sherry’s worden hier geproduceerd, maar ook brandy’s – cognac die niet zo mag heten. Sherry (ook: xeres of xereswijn) is een Spaanse versterkte wijn die door middel van het solera-systeem wordt opgevoed. Dit is een methode om door middel van oversteken (= overhevelen met behulp van flexibele slangen) wijn gelijk van smaak en kwaliteit te maken. Alleen wijn uit de streek Jerez de la Frontera mag zich sherry noemen, het is de Engelse verbastering van Jerez.

Na afloop is er nog een proeverij waar Es uiteraard geen plezier aan beleefd. Zij neemt één nipje, maar dat is weer voldoende voor de komende tijd. Ook Rob vindt de jonge sherry niet echt lekker, maar de brandy en 30 jaar oude Pedro Ximénez smaken heel wat beter. We besluiten het bezoek aan de bodega door een wandeling door de giftshop, maar besluiten om morgen op de luchthaven wel wat mee te nemen. Met Transavia hebben we al eerder een kostbare ervaring gehad met overgewicht van de koffers. We wandelen terug naar de winkelstraten, maar gaan eerst nog op een terras wat heerlijke tapas eten. Onderwijl checkt Rob op zijn Iphone in voor de vlucht van morgen en slaat de boarding passen op als PDF, bestandjes. Es besteedt later nog wat tijd aan het shoppen en weet wederom een leuke jurkje te bemachtigen (dat blijft wel binnen de 20 kg.). We rijden terug naar Conil de la Frontera waar het schijnbaar ’s middags ook mooi weer is geworden. Vermoeid, maar toch tevreden over de besteding van de dag, gaan we bijtijds naar bed, morgen gaan we wel inpakken en is de terugreis naar huis.