We staan vroeg op, omdat we vandaag het Alhambra gaan bezoeken. Eén van de meest bekende historische complexen van Andalusië en Spanje. Het Albadia hotel verzorgt geen ontbijt, dus gaan we na ons verzorgd te hebben op pad om een cafetaria te zoeken. Gisteren hadden we een leuke gezien op de ‘Calle Gran Via de Colón’, een belangrijke noordwest –zuidoost weg met veel busverkeer. We nemen een baguette met jam en thee en koffie. Voor dit moment kunnen we er even tegen. We lopen de calle uit naar de bushalte van lijn C3 richting het Alhambra. Veel buslijnen in Granada, ook de C3, worden uitgevoerd met kleine bussen, van maximaal zo’n 20 passagiers. Het motief hiervoor zijn de smalle straatjes waar bussen met een regulier formaat nauwelijks kunnen rijden. Een alternatief is te gaan lopen naar het Alhambra, maar de weg naar boven is redelijk steil en duurt zo’n half uur. We kunnen onze energie beter bewaren voor de wandeling over het complex.

Het Alhambra is een samengebouwd geheel van een militaire burcht (Alcazaba), paleizencomplex en burgerwijk (Medina), 720 meter lang en 220 meter breed. De Alcazaba is het oudste gedeelte, daterende uit de 9e eeuw en is een erg indrukwekkend bouwwerk met een dubbele omwalling. Het eerste paleis naast de Alcazaba werd in 1238 gebouwd, waarna er constant gebouwen aan werden toegevoegd. Naast het Alhambra liggen de Generalife-tuinen en het Zomerpaleis. Dat maakt een totale oppervlakte van 16 vierkante kilometer. In de paleisstad (Medina) leefden een 2.000-tal inwoners, meestal adel, rijken, officieren en personeel van de administratie. De naam Alhambra is afgeleid van het Arabische ‘Calat al-Hamra’, wat zoveel betekent als ‘rode burcht’. Het gebouw is immers opgebouwd uit stenen die een roodachtige kleur hebben. Uiteindelijk leefden er 23 koningen van de Nasrid-dynastie in Granada. Ook de Katholieke Koningen leefden in het Alhambra. Karel V liet er zijn eigen paleis in Renaissancestijl bouwen dat echter nooit werd afgemaakt. Het Alhambra-complex werd door de UNESCO erkend als werelderfgoed en is dan ook Spanjes meest bezochte monument.

We komen aan bij het visitor centre en halen onze gereserveerde tickets op. Het UNESCO heeft een quotum ingesteld op een maximaal aantal bezoekers per dag. De Nasrid paleizen mag je alleen bezoeken op een vooraf gereserveerde tijd. Wij hebben kaartjes om 12:00 uur de paleizen te mogen gaan bezoeken. Tot die tijd gaan we andere delen van het complex bewonderen. Het Alhambra is indrukwekkend, het is perfect onderhouden en elke dag wordt er nog gewerkt aan de restauratie.
We bezoeken de Hammam van de koningen, het paleis van Karel V, het Alcazabe en gaan rond 11:00 uur een kop thee en koffie nemen in het hotel Parador Alhambra, wat een tip was van Deborah en Jos. Zij waren kortgeleden op bezoek geweest in het Alhambra en waren goed te spreken over de cafetaria van het hotel. We eten samen een portie spunch cake bij de koffie en thee en genieten van een prachtig uitzicht over de tuinen.

We zorgen dat we op tijd in de rij aansluiten voor het bezoek aan de Nasrid paleizen.
Er zijn drie onafhankelijke delen in de Nasrid paleizen (Palacios Nazaríes): de Mexuar, dat overeenkomt met de semipublieke deel van het paleis, het Comares Paleis (Palacio de Comares), die de officiële residentie van de koning was; en het Paleis van de Leeuwen (Palacio de los Leones), die het private deel van het paleis was, waar de Harem was gevestigd. Niet alleen waren deze gebieden anders vanwege hun functies, maar ook vanwege hun artistieke kenmerken. Het Comares Paleis was ingericht op een typisch islamitische manier, maar het paleis van de Leeuwen bevat christelijke invloeden, waarschijnlijk als gevolg van de vriendschap tussen Mohammed V en zijn Castiliaans tegenhanger Pedro I, de wrede.
Een aantal katholieke koningen van de stad Granada, hebben een groot aantal restauraties uitgevoerd, hoewel de belangrijkste werken werden uitgevoerd onder het bevel van Karel V. Toen werden verscheidene kamers toegevoegd aan het Alhambra en het Karel V paleis (Palacio de Carlos V) werd gebouwd. Niettemin heeft de Alhambra altijd haar karakter vast gehouden van een islamitische paleis.

Inmiddels is het tijd voor de lunch en we lopen terug naar het Parador. Daar nemen we een salade en croquetjes wat voldoende is voor de middag. Als we op het terras zitten barst er een stevige regenbui los, het dreigde al een tijdje, We schuilen even, maar wandelen daarna met onze poncho’s tegen de regen door de tuinen naar het paleis de Generalife (Arabisch: Jannat al-'Arif - Tuin van de architect). Dit was het zomerpaleis en landhuis van de Nasrid sultans van Granada. Het paleis en de tuinen werden gebouwd tijdens de regering van Mohammed III (1302-1309) en kort erna opnieuw gedecoreerd door Ismail I, Sultan van Granada (1313-1324). We raken verzadigd van de schoonheid en indrukken en besluiten een punt achter het bezoek aan het Alhambra te zetten. Inmiddels is het ruim na 16:00 uur als we lijn C3 terug nemen naar het centrum. Vandaar lopen we nog even naar het ‘Tourist Information Centre’, want we willen nog even naar een uitzichtpunt (mirador) in de Albaicín met zicht op het Alhambra. En passant scoort Es nog een leuk jurkje, dus haar dag kan niet meer kapot.

De derde heuvel waarop Granada gebouwd werd, heet Albaicín. Het is nog steeds de meest Middeleeuwse wijk met nauwe steegjes die als een doolhof de berg opkruipen. Typisch zijn de huizen met fruittuintjes die ‘Cármen’ genoemd worden. De naam 'Albaicín' betekent zoiets als 'de wijk van Baeza'. In 1227 werden de Moren verdreven uit het stadje Baeza, de inwoners vluchtten naar Granada en vestigden zich blijkbaar in deze buurt. De meeste kerken in het Albaicín zijn omgebouwde moskeeën met nog steeds herkenbaar de tot kerktoren omgevormde minaret. De wijk zit ook vol met Aljibes, waterreservoirs uit de Moorse tijd. Vanaf de Plaza San Nicolás hebben we een heel mooi uitzicht over Granada en het Alhambra.

Met lijn C1 gaan we terug naar het centrum en lopen naar ons hotel. We hebben het end in de bek en gaan nog even wat rusten voor we op zoek gaan naar een restaurant. Rob heeft er één uitgezocht, maar bij aankomst blijkt deze te zijn gesloten, tja het is maandag. We zoeken verder, maar het wil niet lukken iets goeds te vinden. Uiteindelijk gaan we eten op het grote plein bij de Kathedraal, waar bijna alle toeristen van Granada gaan dineren. Het heeft gesmaakt, maar was niet om over naar huis te schrijven. Moe en voldaan van de indrukken, maar niet van het avondeten gaan we terug naar het hotel waar we snel ons bed opzoeken.