We zijn vanochtend wat langer blijven liggen en na ontbeten te hebben op weg gegaan naar de Basiliek van ‘Hermandad del Cristo de la Expiración’. Deze is gewijd aan de ’broederschap van El Cachorro’ ('Google Translate' vertaalt 'Cristo de la Expiracion' als Christus van de ‘vervaldatum’ – J.C. is dus een beetje over code). De broederschap trekt jaarlijks in de week voor Pasen in processie met het Christusbeeld door de wijk Triana. Dit heeft een zeer speciale betekenis voor de gelovigen van Triana.
Het wordt vandaag een reisdag, dus weinig tijd om nog bezienswaardigheden te gaan bezoeken. Om 13:30 uur zal onze trein vertrekken en we willen bijtijds op het station zijn. Bovendien het weer zit vandaag niet mee, op het moment dat we gaan wandelen is het al bewolkt.

De basiliek ligt op zo’n tien minuten wandelen vanaf het hotel. De kerk is niet groot, maar zoals zoveel katholieke gebedshuizen rijkelijk versierd. Het maakt indruk, zonder dat je daar gelovig voor hoeft te zijn, zeker het enorme Christusbeeld.
Aan de overkant van de straat nemen we na de bezichtiging een kop thee en koffie en moeten daar het gigantische bedrag van € 2,= voor betalen. Zie daar in Nederland maar eens om te komen. We willen terug naar het hotel wandelen als de regen echt los barst. We schuilen even en als de bui het enigszins toelaat lopen we vlot naar Hotel Monte Triana.

We pakken de laatste spullen in en checken klokslag 12:00 uur uit. We gaan op de bank in de foyer hangen, want de regen stroomt nu uit de hemel. Om 12:30 uur bestellen we een taxi en die komt vrij snel. De rit naar het station gaat vlot, maar dat komt vooral doordat onze chauffeur waarschijnlijk kleurenblind is. Hij ziet het onderscheid tussen groen en rood slecht, dus kachelt zonder veel oponthoud dwars door de stad. De rit van 20 min. kost afgerond € 10,= dus dat kan wel lijden.

Onze trein naar Córdoba vertrekt om 13:30 uur, we hebben even een halfuurtje om wat overdenkingen aan het papier toe te vertrouwen:

• Sevilla is een ideale stad om per fiets te ontdekken. Het heeft een uitgestrekt fietspadenstelsel.
• Het is een slechte stad om met de auto te verkennen, bijna alle auto’s in Sevilla hebben schade.
• Taxi chauffeurs gaan heel rekbaar om met het begrip ‘stoppen voor rood licht’.
• Over het algemeen wordt er slecht of beperkt Engels gesproken in Andalusië. Ook in veel restaurants en tapas bars is de menukaart (lei) in het Spaans. Vreemd, omdat er veel toeristen naar hier (op stedentrip) komen.
• Restaurants gaan pas vanaf 20:00 of 20:30 uur open voor het diner (of uitgebreide Tapas). Dit komt door de hoge temperatuur in de zomer. Dan kan het in dit deel van Andalusie oplopen tot boven de 40 gr. C. ’s Middags wordt er nog siësta gehouden en sluiten ook de meeste winkels voor een paar uur.
• Rode wijn krijg je over het algemeen gekoeld geserveerd. Ook dit heeft te maken met de warmte in de zomer, na het inschenken is de wijn snel op kamertemperatuur.
• Sangria is een longdrinkglas met ijsblokjes gevuld met schijfjes citrusvruchten, een flinke scheut rode wijn en een scheut Fanta (-achtige frisdrank).
• Tapas (=meervoud – één soort is Tapa) zijn ± drie stukjes. Een halve portie is twee keer zoveel en een heel drie keer.
• Er wordt veel gesport in de stad, hardlopen, wielrennen, mountainbiken en skaten.
• De mensen in dit deel van Spanje zijn over het algemeen slank. Je ziet weinig volslanke types. De lengte is een stuk kleiner dan in Nederland.

We hebben besproken zitplaatsen in de trein naar Córdoba. Met een klein beetje vertraging vertrekt de Intercity, in het Spaans heet dit type trein van Renfe, de Spaanse vervoerder, de MD, de ‘Media Distance’. Voor Córdoba doet hij nog vijf haltes aan, maar behaalt toch snelheden tot wel 160 km. per uur.
Om bijna 15:00 uur stopt de trein met enige vertraging op ‘Estación Central de Córdoba’. Er lagen geen herfstbladeren op de rails, maar de regen onderweg zal wel parten hebben gespeeld. Boven aan de roltrap staat Henk Meijer ons al op te wachten. We hadden hem ’s ochtends een what’sappie gestuurd met onze vertrek- en aankomsttijd. Henk is een stevige vent van ruim twee mtr. lang en torent boven iedereen uit. Hij heet ons welkom en neemt ons mee naar zijn auto die in een privé garage geparkeerd staat.

De rit naar de B&B. van MariCarmen en Henk, Casa el Pozo Cordobes (de waterput van Cordoba), is kort. Deze ligt net buiten de stad aan de uitvalswegen naar Madrid en Malaga. Henk heeft wat Tapas voor ons klaar gemaakt en zo laat in de middag hebben we geen puf meer om iets te gaan ondernemen. We besluiten even wat te gaan relaxen, Es pakt haar haakwerk en Rob zijn boek. We houden een kleine siësta en rond 20:00 uur is het tijd voor het avondeten. We maken kennis met Arie en Ina, een echtpaar uit Spijkenisse die 8 dagen bij MariCarmen en Henk verblijven.

Na het prima avondeten blijven we nog onder het genot van een goed glas wijn en water natafelen en Henk als gastheer doet mee. Hij vertelt over zijn leven en werkervaring in zowel Nederland als Spanje. Laat in de avond zoeken we ons bed op.