Es-en-Rob-door-Andalusie.reismee.nl

Dag 13 – Grazalema

Het is druk bij het ontbijt vanochtend, we moeten zelfs wachten totdat er een tafeltje voor ons vrij komt. Het is goed te merken dat er in het hotel een hoop Spaanse gezinnen met kinderen voor het weekend hebben verbleven. Na het ontbijt vindt er een ware exodus van Spanjaarden plaats die op weg gaan naar huis. Tja, als je in de buurt van Madrid woont is dat ruim 550 km. en naar Barcelona ruim 1.000 km sturen. Wij zijn vandaag van plan een wandelroute in het natuurpark ‘Sierra de Grazalema’ te gaan volgen. Het hotel heeft een aantal routes uitgestippeld, waarvan een groot aantal vooruit geboekt moeten worden omdat er een gids mee moet. Ook heb je voor een aantal wandelingen van te voren aangevraagde vergunningen nodig. We besluiten een eenvoudige/ medium wandeling te gaan maken die begint bij de uitgang van het hotel en zo’n 10 km. lengte heeft. Deze mogen we op eigen houtje doen en er is geen vergunning voor nodig. We hebben geen kaart, maar alleen in het Engels een beschrijving op papier. Na de Suunto te hebben ingesteld (het horloge gaat elke keer mee op reis) en voor alle zekerheid in de Iphone, op Google maps het hotel te hebben geplot gaan we op pad. Dat deden Hans en Grietje met hun broodkruimels toch echt anders. Het is fantastisch weer voor een heerlijke wandeling, want het is half bewolkt, de zon schijnt merendeels en het is een fijne temperatuur. De verwachtingen voor de rest van de dag zijn ook erg goed.

De route gaat aanvankelijk over een onverhard pad en langs witte boerderijtjes met overal kurkeiken bomen en kleine groentetuinen. Ook komen we fruitbomen en olijfbomen tegen. Hoog in de lucht zweven tientallen ‘vale gieren’ op de thermiek. Waarschijnlijk is er voedsel op de grond te vinden, gelukkig hebben ze het niet op ons gemunt tenzij wij gaan verdwalen. We komen onderweg een kleine ruïne tegen en voor het bruggetje over de ‘Arroyo de Campobuches’, die verderop de ‘Guadarés’ heet, slaan we af om een smal pad langs de bijna droge bedding van de rivier te gaan volgen. Na zo’n 300 mtr, komen we bij een hekje die wij door gaan. Achteraf hadden wij die links moeten laten liggen, want we komen in redelijk onbegaanbaar gebied. Er loopt wel een pad, dus denken we dat wij goed gaan. Het wordt echter steeds slechter begaanbaar, we klauteren over rotsen en we halen onze benen open aan scherpe struiken en distels. We lopen beide in een korte broek, wat achteraf niet zo slim was. Bovendien stikt het er van de insecten, waarvan de hoofdmoot gelukkig vliegen zijn, maar we worden ook gestoken door mosquitos (Spaanse variant van de mug). Kortom een heerlijke route en ons humeur is opperbest, maar niet heus. We lopen enkele kilometers door en Es wil terug naar het hotel. Rob denkt het echter beter te weten en er ontstaan scheurtjes in de relatie ;-) Es wil hier gememoreerd zien dat zij “pislink” op Rob was omdat hij stronteigenwijs is. Rob (meegaand als hij is) wil echter van geen wijken weten en stelt een compromis voor, waarbij er over gaas moet worden geklommen om weer bij een enigszins begaanbaar pad te komen. Echter wij hebben tijdens deze vakantie iets met hekken. Ook nu loopt de route vast voor een afgesloten hek, waarop iets over ‘Privado’ op staat. Dat wordt dus foute boel als we er overheen gaan klimmen. Dan maar terug langs de andere oever van de bedding van de rivier. Het pad is hier goed begaanbaar en ons huwelijk is gered.

Uiteindelijk komen we onder de krassen op onze benen, gestoken door insecten en met blubber aan onze Keens (wandelschoenen), maar wel met een ervaring rijker terug in het hotel. Vergeet ik te schrijven dat we bijna drie uur zijn weggeweest slechts 7,4 km. hebben afgelegd en een hoogteverschil hebben afgelegd van zo’n 170 mtr. We trekken onze bezwete kleding uit, fatsoeneren onze schoenen en gaan lekker bij het zwembad liggen. Na gedane arbeid is het goed rusten. We zijn de enigen die gebruik maken van de ligbedden en dat geeft wel een enorm gevoel van luxe. We hangen een kwartiertje in de jacuzzi en genieten van de zon en ook weer elkaars gezelschap. De E-readers worden weer aan het werk gezet en een siësta is onvermijdelijk. Om een uur of vijf gaan we terug naar de kamer, hangen wat rond en verzorgen ons om even na 20:00 uur op weg te gaan naar Grazalema om in het zelfde restaurant te gaan eten waar we ook twee dagen terug genoten hebben, ‘Gastrobar la Maroma’. Opnieuw worden we niet teleurgesteld en het is heerlijk toeven tussen de plaatselijke bevolking en enkele toeristen die volop gebruik maken van dit restaurant. We rijden terug naar ons hotel en hebben nog geen vast omlijnd plan welke route we morgen gaan volgen richting Cadiz, waar we in ‘Conil de la Frontera’ ook in een Fuerte hotel verblijven. We zien morgen wel wat we gaan doen.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!