Het opstaan ging moeilijk, Es heeft nog steeds flink last van haar verkoudheid en Rob van zijn verbrande lijf. Op ons gemak maar gaan ontbijten, maar ons plan om vandaag Malaga te gaan bezoeken schrappen we. We willen ook de zon niet in, dus dan maar even lekker lezen en nog wat luieren op het balkon en op bed.
Omdat de dag anders wel heel saai zou worden er toch maar even op uit. We zijn gaan lunchen in Nerja, bij het Balkon van Europa en na afloop lekker door de winkelstraatjes geslenterd. Wat opvalt is dat er buiten de vele Engelse toeristen er ook veel Scandinaviërs Nerja bezoeken. Dit terwijl Torrox de naam heeft dat er daar veel Duitse toeristen komen.

We besluiten om de heuvels in te rijden naar Frigiliana, een dorpje dat ongeveer 6 km. ten noorden van Nerja ligt, op zo'n 400 mtr. hoogte. Echt een aanrader voor een bezoekje. Het is één van de best bewaard gebleven Moorse plaatsjes van heel Andalusië en het stamt uit 1767. Het ligt op een heuvel en het kleine oude centrum met z’n schilderachtige, beklinkerde straatjes is prachtig gerenoveerd. Ondanks dat het dorpje best veel toeristen trekt, lijkt de tijd hier te hebben stilgestaan.

Hoger in het dorp biedt dit een heel mooi uitzicht over het dal met Nerja en de kust op de achtergrond. Overigens zijn er in Frigiliana ook een aantal leuke meubel- en accessoire winkels met o.a. keramiek en houtsnijwerk en je kunt er ook wijn en sherry proeven. Frigiliana ligt tegen het natuurgebied 'Sierras de Tejeda, Almijara y Alhama' aan waar je heerlijk kunt wandelen. In de plaatselijke kerk maken we nog de laatste momenten mee van een Engelse trouwerij. Leuk om op zo'n plek te trouwen. Beetje duur voor alle gasten die mee zijn gekomen.
Na op ons gemak wat rond gewandeld te hebben zetten wij onze rit voort de bergen in, richting Competa, ook zo’n pittoresk ‘Pueblo Blanco’ (wit dorp). Voordat we die plek gaan bezoeken besluiten we toch maar te reserveren bij restaurant El Figo in Torrox Pueblo. Onderweg passeren we nog een geitenherder met zijn kudde en komen ook nog iglo’s tegen (iglo’s in Spanje?, ja echt - 3 stuks), waar zich kunstenaars in gevestigd hebben. Aangekomen in Torrox Pueblo is het etablissement nog gesloten, dus dan maar telefonisch reserveren voor 19:00 uur. Geen Spaanse tijd om te eten, maar dan houden we wat tijd over om de koffertassen in te pakken voor de rit morgen naar Grazamala, in de buurt van Ronda.

We rijden via een mooie, maar niet al te beste, slingerroute de 15 km. Naar Competa. Zowel hier als in de omgeving van Frigiliana wemelt het van de villa’s, veelal bewoond door buitenlanders. In het centrum van Competa staat het ene makelaarskantoor naast het andere. Ik vraag me echter af of zij het wel zo goed hebben, ik betwijfel het sterk. De villa prijzen variëren van zo’n € 70.000,= (voor een huisje zonder zwembad, op een beperkt aantal mtr.2 grond), tot tegen de € 1000.000,- (voor een super de luxe villa op zo’n 4.000 mtr.2).

Cómpeta is een rustig mooi wit dorp 22 kilometer landinwaarts van Nerja met ongeveer 4.000 inwoners. Het ligt op zo'n 650 meter hoogte en er stromen diverse riviertjes doorheen (o.a. de Rio Verde). De hoogste berg is La Maroma van 2.066 mtr. hoogte.
Het vormt het startpunt voor veel hiking- en biking-excursies en is vanwege de aangrenzende natuurgebieden een aanrader voor outdoor- en natuurliefhebbers. Er zijn 9 officiële wandelroutes, waaronder de Oude Zijderoute die door het kalksteen landschap naar Granada loopt. Daarnaast maakt Cómpeta - net als Nerja, Torrox en Frigiliana - deel uit van de Zon en Wijn route (Ruta del Sol y Vino). Het plaatsje produceert goede wijn en honing.

We hebben het zo getimed dat we rond 19:00 uur aankomen bij El Figo. Stipt op tijd hoeft niet, dit is Spanje en Rob kan hier prima mee uit de voeten. Het restaurant is nog leeg en zal vanavond ook niet vol geraken. Vreemd, gisteravond was het nokkie vol en was er voor ons geen plek. Het eten is heerlijk, maar flink aan de prijs. We eten voor bijna € 60,=, maar hebben daar wel een prima driegangen menu met wijn (voor Rob) en water (voor Es). Rond 21:30 uur rijden we terug naar ons appartementen complex en gaan onze koffertassen inpakken voor morgen. Es schrijft nog de ansichtkaarten en Rob werkt de blog bij.